Abraham deel 11

God riep Abraham en zei tegen hem: “Abraham, roep je zoon Izak, jouw zoon van wie je zoveel houdt. Ga met hem naar het land Moria en ga daar naar een van de bergen die ik je aan zal wijzen. Daar, op die berg moet je een altaar bouwen en daarop zal je Izak moeten offeren.”

Hè? Wat? Moest Abraham zijn eigen zoon offeren? Izak? Dat kan toch niet? God had toch beloofd dat er uit Izak een groot volk zou komen? Dan mocht hij toch niet gedood worden? Abraham begreep er helemaal niks van en hij werd ook heel erg ongerust. Niet mijn geliefde zoon Izak, dacht Abraham.

Maar toch stond hij de volgende morgen vroeg op, hakte hout voor een brandoffer en zadelde zijn ezel. Hij riep twee knechten en ook Izak bij zich en vertrok toen naar Moria. Op de derde dag kwamen ze aan in het gebied dat God had aangewezen. Op de derde dag. Dat komt vaker voor in de Bijbel hè? Dat getal is belangrijk. Probeer dat maar te onthouden.

Abraham zei tegen zijn knechten: “Blijven jullie hier maar wachten met de ezel. Izak en ik gaan een stukje verder, naar een plek om God te aanbidden en daarna komen we terug”. Hij legde het hout op de schouders van Izak en zelf pakte hij het mes en alles wat hij nodig had om vuur te maken. Samen liepen ze verder. Abraham en Izak.

“Vader”, zei Izak. “Ja jongen, wat is er?”, vroeg Abraham. Izak zei: “We hebben alles bij ons om een vuur te maken, maar waar is het lam voor het offer? Dat hebben we niet meegenomen.” Abraham dacht na en haalde diep adem”. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij kon toch niet tegen Izak zeggen dat hij het offer zou moeten zijn? Dus zei hij: “God zal zelf voor een lam zorgen, jongen”.

Toen liepen ze weer verder en even later kwamen ze aan op de plek die God genoemd had. Abraham bouwde daar van een paar stenen een altaar. Daarna legde hij het hout op het altaar. Toen keek hij naar Izak. Hij twijfelde en slikte…  Abraham fluisterde: “Izak, jongen… jij bent het offer”. Hij tilde zijn zoon op en legde hem op het altaar.

Oh wat erg, moest hij nou echt zijn eigen zoon offeren? God had het hem gezegd en dus pakte Abraham zijn mes. Bevend tilde hij het mes omhoog….

Maar op dat moment, net voordat zijn mes Izak zou raken, riep de engel van de Heer vanuit de hemel en zei: “Abraham stop! Raak je zoon niet aan, doe hem niets!” Ik weet nu dat je echt op Mij vertrouwt, want je was zelfs bereid om je eigen zoon aan Mij te geven.”

Toen hoorde Abraham achter zich takken kraken en hij keek om. Daar zag hij een ram, met zijn hoornen vastgehaakt in de struiken. Oh wat was Abraham opgelucht. Hij had het onderweg nog tegen Izak gezegd hè? “God zal zelf voor een offerdier zorgen”. En hier was het offerdier. Een ram.

Zie je wel? Abraham had op God vertrouwd en dus kwam het goed. Abraham stond op en liep naar het dier. Hij maakte het dier los van de takken en legde hem op het altaar. Een ram, in de plaats van Izak. Wat was Abraham opgelucht. Hij offerde het dier en hij noemde die plaats van het altaar “De Heer zal voor ons zorgen”.

Toen hoorde Abraham de stem van de engel van de Heer nog een keer. Een stem vanuit de hemel. Hij zei: “Jij was bereid om jouw zoon aan Mij te geven en daarom zal Ik je extra zegenen Abraham. Ik zal je rijk en gelukkig maken. Ik zal je heel veel familie geven, zoveel mensen als de sterren aan de hemel, of zoveel als alle zandkorrels op het strand bij de zee, zoveel dat niemand ze kan tellen. En al die mensen uit jouw familie zullen de baas zijn over alles en iedereen. En dat beloof Ik je, omdat je gedaan hebt wat Ik je vroeg, omdat je steeds weer op Mij vertrouwt.”

Daarna gingen Abraham en Izak weer terug naar de knechten. En samen gingen ze naar huis. Poeh, dat was best wel een heel spannend verhaal hè? Maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen.