Kaïn en Abel

Toen de twee jongens groot waren geworden, moesten ze natuurlijk kiezen wat ze wilden worden. Kaïn hield van het werken op het land. Hij ploegde de grond om en zaaide allemaal planten. Hij werd dus boer. Abel werd ook boer, maar hij werkte niet met planten, maar met dieren. Hij werd schaapherder en hij zorgde heel goed voor zijn schapen en de lammetjes.

Op een dag wilden Kaïn en Abel allebei aan God een offer brengen, een geschenk aan God om hem te bedanken. Kaïn wilde God bedanken voor het koren van het land en Abel voor zijn schapen. Daarom bouwden ze een altaar. Een altaar is een bouwwerk van stenen. Kaïn pakte de eerste vruchten van zijn oogst en legde dat als zijn geschenk op het altaar. Abel koos voor het beste schaap dat hij in zijn kudde had en legde het dier op het altaar. Toen staken ze allebei hun offers aan met vuur en de rook ging omhoog, naar God.

God was blij met het offer van Abel, maar Hij keek helemaal niet naar het offer van Kaïn. Kaïn merkte dat direct en hij was heel erg teleurgesteld. Hij was jaloers en werd heel boos. Toen zei God tegen Kaïn: “Waarom ben je zo kwaad? Waarom kijk je zo boos? Ik zie graag mensen die de goede dingen doen, die Mij vertrouwen en vriendelijk en dankbaar zijn. Jouw boosheid wil de baas zijn over jou, maar jij moet zelf sterker zijn dan het kwaad.” Maar Kaïn luisterde niet, hij bleef boos. Toen hij later samen met zijn broertje door de velden liepen, was hij nog steeds zo kwaad dat hij zijn broertje begon te slaan en te schoppen. Hij sloeg zo hard, dat Abel doodging.

Toen riep God en vroeg aan Kaïn: “Waar is je broertje Abel gebleven?” Kaïn antwoordde en zei: “Dat weet ik toch niet. Moet ik soms op mijn broertje passen?” Toen zei God: “Wat heb jij gedaan? Abels bloed stroomt hier op de grond. Je hebt hem gedood!”  Kaïn schrok, God had alles gezien.

“Omdat je dit gedaan hebt”, zei God, “stuur Ik je weg, ver weg van deze plaats. Je zal vanaf nu over de aarde rondzwerven en niet meer kunnen leven van de oogst van het land”. Toen zei Kaïn tegen God: “Wat ik gedaan heb, is heel erg en ik snap dat u me dit niet kunt vergeven. Maar deze straf is veel te zwaar! Ik zal moeten zwerven op de aarde en U gaat mij verlaten. Iedereen die mij tegenkomt zal mij willen doden!” Maar God zei: “Nee, nee, als iemand jou doodt, zal hij daarvoor zeven keer zo zwaar worden gestraft.” God gaf Kaïn daarom een teken, het Kaïnsteken. We weten niet precies hoe dat teken eruit zag, maar het zorgde ervoor dat niemand hem zou durven doden. Toen ging Kaïn weg, naar het oosten. Hij ging wonen in het land Nod.

Daar trouwde Kaïn met een vrouw en zij raakte in verwachting. Ze kregen een zoon en ze noemden hem Henoch. Kaïn luisterde ook nu wéér niet naar God. God had gezegd dat hij zou zwerven, maar dat wilde Kaïn niet. Hij wilde op één vaste plek wonen. Daarom bouwde Kaïn een stad en hij noemde die stad Henoch, dezelfde naam als zijn zoon. Later kreeg ook Henoch een zoon en zo groeide de familie van Kaïn, maar de familie leefde wel zonder God.

Adam en Eva waren natuurlijk erg verdrietig. Hun jongste zoon was doodgeslagen en Kaïn was weggestuurd door God. Gelukkig werd Eva nog een keer zwanger en ook nu werd er weer een jongetje geboren. Ze noemden hem Seth, dat betekent in de plaats van. Seth kwam dus in de plaats van Abel, die gedood was. Wat waren ze blij. Adam was toen al 130 jaar oud. In die tijd van de Bijbel werden de mensen nog heel oud. Adam is 930 jaar geworden. Dat is echt heel oud.

Ook Seth kreeg kinderen. Toen hij 105 jaar oud was kreeg hij zijn eerste zoon en die noemde hij Enos. Daarna kreeg hij nog meer zonen en dochters. De familie van Seth werd steeds groter en zij leefden gelukkig wél samen met God. Er komen hierna nog veel meer Bijbelverhalen en daar komen ook veel namen uit de familie van Seth in voor. Bijvoorbeeld Noach. Over hem gaat het volgende verhaal.