Abraham deel 5

Een visioen is een soort droom, maar dan een droom terwijl je niet slaapt, maar nog net wakker bent. Je ziet iets wat er normaal gesproken niet is. Abram voelde dat God bij hem was.

God zei tegen Abram: “Niet bang zijn, Ik ben voor jou een schild, Ik zal je beschermen en belonen”. Abram vroeg toen aan God: “Maar wat wilt U mij dan geven. Ik zal sterven zonder kinderen, want Sarai en ik worden nu echt wel oud en we hebben nog steeds geen kinderen.”

Toen nam God Abram mee naar buiten en zei tegen Abram: “Kijk omhoog naar de hemel en probeer de sterren maar eens te tellen”.

Abram keek omhoog. Het was een hele heldere nacht, de hemel was vol met heel veel sterren. Zoveel, dat Abram ze echt niet kon tellen. God zei: “Zo veel sterren als je ziet? Zoveel familie zul jij in de toekomst krijgen. En dat begint bij jouw eigen zoon.”

Abram werd rustig en hij geloofde deze belofte van God. Hij geloofde God. En omdát hij God geloofde, was God heel blij met Abram, want geloof, dat is wat God wil. Dat geldt ook voor jou en mij. Als wij vertrouwen op God en op Zijn Woord en Beloften, dan is God ook blij met ons.

De volgende ochtend kwam God nog een keer bij Abram en nu zei God tegen hem: “Ik ben de Heer en Ik heb jou uit Ur der Chaldeeën gehaald, omdat Ik jou dit land wilde geven.” God gaf het land aan hem tot een erfenis staat er in de Bijbel. Abram vond dat natuurlijk geweldig en hij vroeg aan God: “Heer, hoe kan ik zeker weten dat het van mij zal zijn?” Abram vroeg God dus eigenlijk om een teken dat die belofte ook echt uit zal komen.

Als antwoord kreeg hij van God een opdracht. Hij moest een aantal dieren slachten. Abram deed gehoorzaam wat God van hem gevraagd had. Hij sneed de dieren in tweeën en legde de helften tegenover elkaar. Die nacht zag Abram een oven waar rook uit kwam en een brandende fakkel die tussen de dierhelften door ging. Dat was het teken van God dat Hij zich aan Zijn belofte zou houden. God sloot die nacht een verbond met Abram. En dat verbond is nooit verbroken. Zo werkt het altijd bij God. Iedereen die door Gods genade echt Gods Woord gelooft, zal net als Abram altijd op God kunnen vertrouwen.

En toch werden Abram en Sarai onzeker, want na heel lang wachten had Sarai nog steeds geen kindje gekregen. Het duurde nu wel heel erg lang en ze werden steeds ouder. Sarai was eigenlijk al te oud om nog kinderen te kunnen krijgen. Daarom zei Sarai tegen Abram: “Misschien wil God wel dat je een kindje krijgt met mijn slavin. Misschien moet je haar als bijvrouw nemen. Als zij dan zwanger wordt, zal het kindje van ons zijn. Abram dacht goed na en knikte toen. Misschien had Sarai wel gelijk… Het kon toch eigenlijk ook niet anders?

Abram nam Hagar tot bijvrouw en het ging zoals ze hoopten dat het zou gaan, Hagar werd zwanger. Zou God dan echt door Hagar het beloofde kind willen geven?

Toen Hagar ontdekte dat ze zwanger was, werd ze heel trots en opeens durfde ze ook meer. Ze werd brutaal tegen Sarai en ze begon Sarai te beledigen. Dat vond Sarai natuurlijk niet zo fijn. Ze klaagde erover tegen Abram. Ze zei boos tegen Abram: “Het is jouw schuld dat Hagar mij nu steeds beledigt. Ik heb haar aan jou gegeven als bijvrouw, maar nu ze weet dat ze zwanger is, maakt ze mij belachelijk omdat ik geen kinderen kan krijgen. Hier moet je iets aan doen Abram”. Dat was natuurlijk helemaal niet eerlijk van Sarai en dat wist Abram ook. Toch zei hij tegen Sarai: “Hagar is jouw slavin, beslis jij zelf maar wat er met haar moet gebeuren”. Toen begon Sarai ook heel lelijk tegen Hagar te doen. Ze liet Hagar de vervelendste klusjes doen en ze vernederde haar zo erg, dat Hagar het niet meer uithield. Ze vluchtte weg, de woestijn in. Hoe zal dat aflopen….