Rebekka Deel 2 
Luisteren
Lezen
Het vorige verhaal eindigde tijdens het bezoek van de knecht bij de familie van Rebekka. Hij vertelde, voordat ze gingen eten, over de bijzondere ontmoeting met Rebekka en dat God Rebekka had uitgekozen als de vrouw voor Izak. De ouders van Rebekka en haar broer geloofden dat God dit inderdaad zo had gewild. Dat kon haast niet anders. En dus vonden ze het goed dat Rebekka met Izak zou gaan trouwen in het land van Abraham. Daar stopten we de vorige keer, weet je nog? Nu gaat het verhaal verder.
Eindelijk konden ze gaan eten. De knecht had zijn verhaal verteld, Rebekka zou trouwen met Izak en dus was het feest. Het werd een bijzondere avond.
De knecht had allerlei cadeautjes meegenomen voor Rebekka. Allemaal gouden en zilveren sieraden en mooie kleren. Ook aan haar broer Laban en haar ouders gaf de knecht cadeaus. Het was heel gezellig en het was erg laat voordat iedereen in bed lag die nacht. Wat was het een bijzondere dag geweest en wat een feest was het geworden.
Toch sliep de knecht niet even lekker uit. Hij stond de volgende dag al weer vroeg op. Hij wilde eigenlijk diezelfde dag weer op reis, terug naar het land van Abraham. Maar de ouders van Rebekka schrokken daar van, dat ging wel heel snel. Kon Rebekka niet nog even blijven? Nog 10 dagen ofzo? Dan konden ze nog even wennen aan het idee dat Rebekka weg zou gaan. Kun je je voorstellen hoe moeilijk het voor Rebekka’s ouders moet zijn geweest om haar te laten gaan? Zo ver weg?
Maar de knecht vond het geen goed idee om nog langer te blijven. Hij wilde echt wel graag vertrekken. “Laten we het Rebekka zelf vragen”, zeiden Laban en zijn moeder. Ze riepen haar en vroegen: “Wanneer wil jij vertrekken Rebekka, wil jij nu al met deze man meereizen, of wil je liever nog even hier blijven?” Rebekka twijfelde helemaal niet en zei: “Nee hoor, ik vind het goed, ik zal met hem meegaan”.
Toen moesten ze dus afscheid van elkaar nemen. Rebekka’s familie zegenden hun dochter en zuster en wensten haar heel veel geluk toe met Izak. Ze wensten haar toe dat ze de moeder van miljoenen mensen zou worden. Rebekka en haar verzorgster klommen op de kamelen en gingen met de knecht mee op reis, naar Kanaän, het land van Abraham. Op weg naar Izak.
Het was avond toen zij aankwamen. Toen Rebekka verderop in het veld een man zag lopen vroeg ze aan de knecht wie die man was. “Dat is vast Izak”, zei de knecht. Het was inderdaad Izak. Hij liep in het veld omdat hij niet stil kon zitten in zijn tent.
Hij was in het veld om te bidden. Hij hoopte zo dat de knecht snel terug zou komen. En hij hoopte zo dat het de knecht gelukt was om een lieve vrouw te vinden.
Hij keek op en daar zag hij opeens vanuit het noorden een stoet aan komen. Tien kamelen telde hij… Dat moest de knecht wel zijn. En hij zag een jonge vrouw. Zou het dan echt gelukt zijn? Hij liep snel in de richting van de kamelen.
Rebekka bedekte zichzelf met een sluier. Daardoor zag ze er meteen al uit als een bruid die gaat trouwen. Daar kwam Izak aan. Zijn gezicht straalde, zo blij was hij dat de knecht terug was. Izak vroeg hoe de reis was gegaan en de knecht vertelde het hele verhaal. Over de reis en over de wonderlijke ontmoeting met Rebekka en haar familie. En hoe de Heere hem geholpen had bij het zoeken naar de juiste vrouw. God had hem bij Rebekka gebracht. En Rebekka geloofde ook dat God dit zo had gewild en was meteen met de knecht meegegaan om Izak te ontmoeten.
Izak keek naar Rebekka. Wat was hij blij en wat was hij dankbaar. God had hem deze vrouw gegeven. Hij pakte Rebekka’s hand en nam haar mee naar de tent van zijn moeder, van Sara.
Rebekka werd zijn vrouw. Isaak ging veel van Rebekka houden. Daardoor was hij niet meer zo verdrietig over de dood van zijn moeder. Hij werd weer gelukkig.
De volgende keer hoor je hoe het verder gaat met Izak en Rebekka.