Jakob Deel 2 
Luisteren
Lezen
Het vorige verhaal ging over Jakob. Jakob, die voor het eerst de dochter van Laban, Rachel, had gezien bij de put. Hij vond haar meteen heel erg mooi en opeens werd hij zó sterk dat hij in zijn eentje die vreselijk zware steen van de put kon rollen. Weet je dat nog? Hij begroette Rachel huilend van blijdschap met een kus en Rachel was ook heel erg blij. Ze vonden elkaar meteen heel erg leuk.
Rachel rende naar huis om haar vader Laban te vertellen over haar ontmoeting met Jakob. Laban liep Jakob meteen tegemoet en omhelsde Jakob blij. “Wees welkom in mijn huis”, zei hij. Jakob bleef een tijdje bij Laban wonen en werken.
Toen zei Laban tegen Jakob: “Je bent wel mijn broeder en onze familie, maar je hoeft hier niet voor niets te werken. Ik wil je er gewoon voor betalen. Zeg maar wat je als loon wilt ontvangen”. Daar hoefde Jakob niet lang over na te denken. Hij wist allang wat hij graag wilde. De dochter van Laban, Rachel. Hij was smoorverliefd op haar en wilde heel graag met haar trouwen.
Het was de gewoonte dat de man een bruidsschat betaalde aan de familie van zijn bruid, dus als Jakob met Rachel wilde trouwen zou hij een bruidsschat moeten betalen aan zijn oom Laban. Maar Jakob had niets meegenomen van thuis. Hij had niks. Daarom zei hij: “Laat mij zeven jaren voor u werken en laat mijn loon dan uw jongste dochter Rachel zijn”. Hij gaf dus geen geld of sierraden, maar zijn tijd en zijn kracht. “Dat is goed”, zei Laban. “Het is beter dat ik haar aan jou geef dan aan een ander, dus je mag hier zo lang wonen en voor mij werken”. Het leek allemaal te mooi om waar te zijn. Jakob had het goed bij Laban en als hij die zeven jaren voor hem bleef werken, mocht hij daarna met Rachel trouwen.
Jakob werkte hard en hij zorgde erg goed voor de kudde van Laban. De jaren vlogen voorbij. Toen de zeven jaren om waren, zei Jakob tegen Laban: “De afgesproken tijd is voorbij, geef mij nu Rachel tot vrouw”.
Laban ging aan de slag. Hij zorgde voor een groot huwelijksfeest en hij nodigde alle mannen uit Haran uit. Op de dag van de bruiloft kreeg iedereen heerlijk te eten en er werd veel wijn gedronken. Toen het avond was geworden, bracht Laban zijn gesluierde dochter bij Jakob en Jakob bracht de nacht met haar door.
De volgende ochtend toen hij wakker werd, schrok hij vreselijk. De vrouw die naast hem lag, was niet Rachel maar haar oudere zus Lea. Jakob schreeuwde het uit. Hij was boos en verdrietig tegelijk. Hij hield helemaal niet van Lea. Zijn oom had hem bedrogen. Hij was zelf ook een bedrieger geweest en nu voelde hij hoe het was om bedrogen te worden.
Hij ging naar zijn oom Laban en vroeg: “Heb ik niet zeven jaren trouw voor u gewerkt? U heeft me beloofd dat ik met Rachel zou trouwen, niet met Lea!” Waarom hebt u mij bedrogen?” Laban antwoordde en zei: “Hier in Haran is het niet normaal om de jongste dochter voor de oudste te laten trouwen. Maar als je deze week de bruiloftsweek van Lea gewoon fatsoenlijk meeviert, mag je daarna met Rachel trouwen”. Tenminste, als je daarna nog een keer zeven jaren voor me blijft werken”.
Tja, wat kon Jakob er aan doen? Hij was nu al getrouwd met Lea, dat kon hij niet meer terugdraaien. En over een week zou hij met Rachel mogen trouwen. Het was niet anders.
En dus had Jakob twee vrouwen. Maar hij hield maar van eentje, alleen van Rachel. Arme Lea. God zag dat Lea verdrietig was omdat Jakob niet van haar hield. Daarom mocht Lea kinderen krijgen. Ze kreeg uiteindelijk wel vier kinderen. Ruben, Simeon, Levi en Juda.
Maar toen werd Rachel verdrietig. Zij had nog geen kinderen. Het lukte niet om kinderen te krijgen. Ze was zó verdrietig dat ze boos werd op Jakob. Maar die kon er natuurlijk helemaal niets aan doen dat Rachel onvruchtbaar was. Ook hij werd boos. “Ben ik soms God ofzo?”, zei hij. “God is degene die beslist of je kinderen krijgt, niet ik”. Was er dan helemaal niets aan te doen?
Toen kreeg Rachel een idee. Het gebeurde wel vaker dat een vrouw geen kinderen kon krijgen en als de man dan met de slavin trouwde en de slavin op de schoot van haar meesteres een kind kreeg, dan was het kind van de meesteres. En zo gebeurde het. Rachel had ook een slavin, Bilha en Jakob trouwde ook met haar. Zijn derde vrouw. Jakob kreeg met Bilha twee kinderen en die werden geboren op de schoot van Rachel. Dit waren Dan en Naftali.
Lea was al een hele poos niet meer zwanger geworden en ze dacht: “Wat Rachel kan, kan ik ook”. Lea had ook een slavin, Zilpa. Ook Zilpa werd de vrouw van Jakob en zij kreeg twee zonen, Gad en Aser. Ze werden geboren op de schoot van Lea. Daarna kreeg Lea zelf ook nog twee zonen én een dochter. De twee zonen waren Issaschar en Zebulon en de dochter heette Dina. Jakob had nu 10 zonen en 1 dochter. Poeh, dat zijn al heel veel kinderen hè? Wat denk je, zal Rachel ook zelf nog kinderen kunnen krijgen?